تحقیق پرورش قورباغه انزلی (رانا)
با توجه به اینکه کشورمان سابقه موفق صید، بسته بندی و پرورش قورباغه را در سال های نه چندان دور داشته، بر آن شدیم با ارایه خلاصه ای از چگونگی پرورش صنعتی این دوزیست، مجددا علاقه مندان را تشویق به فعالیت نماییم. البته قرار نیست کسی در ایران قورباغه تناول نماید، بلکه تولیدات، صادر شده و از درآمد آن نان و بره ی بریان بر سر سفره تولیدکننده خواهد آمد.
از آن جا که پرورش قورباغه از سوی نماینده ی ولی فقیه در سازمان دامپزشکی کشور به منظور صادرات، حلال اعلام شده است؛ متقاضیان می توانند با مراجعه به سازمان دامپزشکی کشور و اخذ پروانه بهره برداری برای واردات مولد گونه های گوشتی اقدام کرده یا از گونه «رانا» بخصوص قورباغه بزرگ انزلی برای پرورش استفاده کنند. افراد متقاضی باید پس از اخذ موافقت اصولی از سازمان شیلات برای اخذ پروانه تاسیس و بهره برداری بهداشتی از سازمان دامپزشکی اقدام کنند.
مهمترین گونه های مستعد پرورش و بازارپسند عبارتند از: قورباغه سبز (RanaClamitans) قورباغه لئوپارد (Rana Pipiens) قورباغه پیکرال (RanaPalustrist) و قورباغه گاوی (Rana Catesbeiana). گونه های مذکور معمولا به راحتی از محیط های طبیعی استخراج شده، مورد پرورش قرار گرفته و سپس کشتار، بسته بندی و صادر می شود. البته قورباغه بزرگ آمریکایی به دلیل درشت بودن از تمام بدنش جهت تغذیه استفاده می شود و در گونه های دیگر فقط از ران آنها استفاده می شود. ران قورباغه جزو غذاهای لوکس و گران قیمت رستوران ها است. قورباغه ها در طبیعت عمدتا در فصل بهار در آب های کم عمق تخم گذاری می نمایند. توده تخمی که از یک قورباغه ماده به دست می آید حالت ژله مانند و چسبیده به هم داشته و می تواند محدوده ای به وسعت یک مترمربع را پوشش دهد و معمولا 000/10 الی 000/25 تخم قورباغه را شامل می شود. بچه قورباغه ها بین یک الی سه هفته از تخم خارج می شوند و این امر بستگی به میزان درجه حرارت آب دارد. میزان رشد قورباغه ها بستگی به شرایط اقلیمی، میزان تغذیه و غذادهی و مدت فصل رشد دارد. نوع و چگونگی تغذیه یک پارامتر حیاتی در پرورش قورباغه می باشد. قورباغه هایی که خوب تغذیه نگردند مستعد بیماری بوده و معمولا اقدام به شکار و تغذیه از قورباغه های کوچک تر و تخم قورباغه ها می نمایند و از این رو تعداد بسیار کاهش می یابد.
جهت داشتن یک مزرعه موفق و پرمحصول، غذادهی مناسب و کافی یک پارامتر حیاتی است. بچه قورباغه ها عمدتا از فیتوپلانگتون ها و جلبک ها تغذیه می نمایند و رژیم گیاه خواری دارند، وقتی قورباغه ها رشد نمودند فرایند تغذیه ی آنها مشکل تر شده و عمدتا تمایل به تغذیه از موجودات زنده و متحرک دارند. نصب لامپ در اطراف استخرهای پرورش قورباغه و جذب حشرات در شب می تواند منبع خوبی برای جذب حشرات و در نتیجه تامین غذای قورباغه ها باشد.
